Drei Luie üt Hahüsen

August harre ne Weische in’n Seesener Felle. Midden drinne stund en groten Jagdstand. Mein Großvader säe tau öhne: "August, dat Dings da wörre eck aber nich stahn laten, dat verschippet ja de ganze Weische." Da meine August: "Teuf man de Teit af. Dei Jagdstand hört Studienrat Harke von der Jacobsonschaule.

Un dü weißt ja, erst mot mein Udo met der Schaule fertig sein, denne vorschwindt ok dei Jagdstand!" Nün, et düre nich lange, da harre Udo sein Abitur emaket – hei solle Avkate wern, wat e ja denn ok eworrn is – un denne moßte dei Studienrat seinen Jagdstand afreiten. August meine tau meinen Großvader: "Hebbe eck deck dat nich gleik eseggt?"

Hannes harre dat Beil in’n olen Sack innewickelt, up seinen Handwagen eschmetten un was na’n Holte egahn. Underwegs dreip ne de Stuikenförster: "Wat heste denn da in den Sacke?" freug hei. Hannes säe: "Lüttsche Hunne met Perücken" un trecke weier. Die Stuikenförste schimpe un reip hinder öhne her: "Teuf man, deck were eck all‘ kreigen." Hei dachte seck nämlich, dat Hannes Holt halen wolle, ohne Holtschein un met ‚n Beile, un dat was strafbar. Hannes lache blot un meine: "Dü kannst meck mal in’n Maase kleien." Nah ner Weile dreie hei jedoch wedder ümme un ging nah Hüs. Dei Sache was ne huite doch tau gefährlich eworrn.

Doch die Stuikenförster passe jetze höllisch up. Et düere ok nich lange, bet hei üsen Hannes andreif, wei hei in’n Stangenholte wörtschafte. Hannes moßte na Lutter vor’t Gerichte un word tau ner Woche Gefängnis verurdeilt. Nün satt hei in den duisteren Locke bei Water un Brot. Aber dat make öhne nist üt. Jetzt konne seck erst mal sau richtig ütschlapen und brüke nist tau daun. Doch damidde harre seck gewaltig vorreeket. Gerade harre seck en betjen in seiner Zelle umekeken, da kamm doch dei Gefängniswachtmester tau öhne rin un meine, hei solle doch in’n Gefängnishowwe Holt hacken. Da word et Hannes aber tau bunt; "Wenn eck sitte, dann sitte eck, dann hacke eck kein Holt!"
Nün, ob hei wolle oder nich, hei moßte doch Holt hacken. Dei Woche in’n Gefängnisse ging ok vorbei und Hannes leit seck jetz nich mehr von dem Stuikenförster schnappen. Die leip all 'ne ganze Teit midde ner dicken Schnüte rum, un de Oogen konne hei küme noch upkreigen. Hei säe tau den Luien, hei wörre in’n Duistern estolpert un harre seck dabei dat Mühl upeschlan.
Heinrich, ok "Pärsenkönnig vor’n Sweinskötteldore" enoimt, harre seck all‘ den ganzen Dag met seinen Jungen rinkefailt. Hei konne öhne nist richtig maken. Endlich wort et ne tau bunt un hei meine: " Dü söllest meinen Vader ehaft hebben, denne wörre et deck aber schlechte egahn." Dei Junge, dei ok nich up dat Mühl efallen was, säe: "Dü magst meck ok en schönen Vader ehaft hebben." Dat was taufeele vor den Olen: "En besseren Vader wei dü, en bessern Vader wei dü!"

Eine Geschichte aus dem Jahre 1981

von Wilhelm Kalthammer

Unsere Plattdeutsche Sprache

De Gemeinderatswahl

Drei Luie üt Hahüsen

Dei schlaue Wilddeif

Homepage